Yağmurlu Bir Sonbahar Gecesi...

Yağmurlu bir gece yarısı deniz kenarında yürümek gibisi yok hayatta ya da ıssız sokaklarda... 

Gökyüzünden düşen her bir damla biraz daha sakinleştiriyor. İçindeki bütün yangınlar sönüyor her damlayla. Bütün kızgınlıklar geçiyor ve rahatlatıyor insanı. Mutluluğun ta kendisidir belki. Belki de kendimizi dinlememize yarayan güzel bir ortamdan fazlası değildir yağmurlu bir sonbahar gecesi...

Gece saatin ilerlemesiyle eve yetişmeye çalışan koşuşan insanlar, ısınmaya çalışan evsizler, yağmurun tadını çıkaran insanlar ve tek tük gecen arabalar. Her şey bir başka güzel bu gece. Dert yakınmıyor kimse hiç bir şeyden. Islanmak kimi zaman sinirlendiren ve moral bozan bir şeyken yağmur tanelerinin insanı ıslatması pekte bir dert yüklemiyor. 

Yağ güzel yağmur... Üzerimize üzerimize... Bize mutluluk ver, rahatlık ver, bereket ver... Biliyoruz arkandan güzel bir güneş ve harika bir gökkuşağı bizi bekliyor.

Yeni Bir Sayfa?

Yaşanılan şeylerin sonu geldiğinde veya eski tadı kalmadığında sayfa sonu gelmiştir artık. Yeni sayfa açmak zamanı gelmiş de geçiyordur bile. Biraz sancılıdır o sayfayı çevirmek, acı verir insana. Geride kalan ufacık boşlukları doldurabilmek için çırpınır durur... Acı çeke çeke devam eder zorlamaya ama  o sayfanın zamanı çoktan geçmiştir.

O sayfayı çevirmek demek bir dostluğun, bir arkadaşlığın, bir ilişkinin, bir işin sonlanması demek. Farklı arayışlara yönelmek artık değişiklik istiyorum demek. Huzura kavuşmak için o kapıdan çıkmak ve bir daha arkana bakmamak demek.

Peki o sayfa değiştiği zaman her şey o yeni sayfa kadar tertemiz olabiliyor mu? Elbette hayır. Arka sayfada yazılmış olanların izi elbette arka tarafa da geçiyor. Yer, zaman, kişiler değişse de yaşanılanlar geride kalamıyor hiç bir zaman. Ne o dostu unutabiliyorsunuz, ne yaşadığınız ilişkiyi ne de başka bir şeyi...  Yeni sayfada karşınıza çıkan her şey o eskileri hatırlatacak. "Şimdi o olsaydı böyle yapardı...", "Hala orada çalışıyor olsaydım..." "Keşke hiç yaşamasaydık da..." şeklinde bir çok cümle kurulacak o yeni sayfada. Sizi siz yapan şeylerin aslında o geride kalanlar olduğunun farkına varacaksınız. O acıların seni ayakta tuttuğunu ve sana tecrübeler kazandırdığını...

Aslında açtığımız yeni sayfa, eski sayfalar arasında kaybolacak yeni bir sayfadır çoğu zaman... Çünkü; kişi asla yaptıklarından memnun olmaz ve yeni bir sayfa daha açar. Pişman olmayacak adam zaten o ilk yeni sayfayı açmaz. Bütün geri dönüşler gibi, açılan yeni sayfalar da zordur. Ve insan hiç çekinmeden bu zorluklara atılmaktan vazgeçmez...

İkindi Üstü

Başlar yalnızlık ve gece ,
Önce denizden.
Ya parktayız , ya meyhanede;
Bir parça daha harcarız gençliğimizden..

Görünmez caddeler ışıktan
Görünmez karanlıkta parklar.
Tam içilecek zamanıdır şarabın,
Kadınların en güzel saatidir,
Bir garip hali vardır insanların..

Yosun kokusu, rüzgar ,
Gezinirken duyduğumuz..
Hava sıcak mı sıcak,
Temmuz..

Uzanır kırlara doğru
Yalnızlığı olan.
Bu saatte sessizlik acıdır,
Gelecektir parka yalnızlığı duyan..

EDİP CANSEVER