Oturup bazen ciddi ciddi düşünüyorum hayat nedir? diye.. Hayatın içindekiler, yaşadıklarımız, acılar, sevinçler bunlar gerçek şeyler mi yoksa birilerinin kurduğu oyunun bir parçaları mıyız? Düşündükçe işin içinden çıkamıyorum, gözlemliyorum...
Aşk acısı çekenler çoğunlukta. İzliyorum hepsini, görüyorum, konuşuyorum, dinliyorum ve sonu hep aynı şekilde bitiyor. Kişiler, isimler, renkler, ülkeler, diller... her şey değişiyor ama son hep aynı kalıyor. Ya unutuyorsun aşık olduğun zannettiğin kişiyi ya da kavuşuyorsun ortada aşk kalmıyor olay meşk etmeye dönüyor. Yani aşk belli bir zaman aralığını kapsayan ve sonunda iki seçeneğin oldu ve mutlaka bitecek bir süreç. Gerçek olduğu şüphe edilir bir şey yani... Aşk acısı dışında yalnız olduğunu düşünüp mutsuz olanlar acı çekenler var ki bunlar ikiye ayrılıyor. Birincisi sevgilisi olmadığı için arkadaşlarını da görmezden gelip illaki sevgili sıfatıyla birisi olmasını isteyerek yalnız kalanlar. İkincisi ise gerçekten yalnız olup insanlardan korkan, uzak duran ve ne yapacağını bilmeyenlerdir. Cesaretsizler ve içe dönüktürler. İkinci kızım biraz daha kabul edilebilir ama zamanla aşarlar ve topluma dönebilirler ki genelde öyle olur. Ama ilk kısım için bir ilaç yoktur. 'sevgili' sıfatını taktıkları birisi varken mutlu olacaklar ama yanlarında olmadığı zaman öyle birisi varken bile mutsuzlukları devam edecek gereksiz haller içine girecek yapmacık tavırlar takınacak çevreyi rahatsız edeceklerdir. İlgi çekmeye çalıştıkça toplumdan uzaklaşacak ve ilişkinin son bulmasıyla beraber gerçekten yalnızlar kervanına katılacaktır... Ailevi sebeplerle mutsuz olanlar, maddi yada manevi sorun yaşayanlar evet onlar gerçekten mutsuzlar ve bunu çözemedikleri sürece bu hep böyle kalacaktır. Gerçek olabilecek tek şey budur.
Peki ya mutlu olanlar? İstedikleri bir şey olduğu anda sevinenler, kız/erkek arkadaşıyla meşk durumunda olanlar, ailesiyle mutlu olanlar, sevdikleriyle beraber olanlar, iyi bir işe sahip olanlar... Evet bu liste baya uzun ve mutlu olmak için çok sebep var. Bardağı dolu tarafından görebilen herkes buraya gelmiş. Her türlü olumsuzlukta bile iyi bir şeyi görenler mutlu olabiliyorlar ve mutluluk asla bitmiyor. Ne olursa olsun insan kafasından kötülükleri uzaklaştırdığı an iyi şeyleri gördüğü an kendini iyi hissediyor. Ama bunlar da insanların kafasında kurduğu şeyler... Ve maalesef bunun da gerçek olmama payı var. Kafamızda oluşturduğumuz bir oyunun neresi gerçek olabilir ki?
Yani yaşanılan her şeyin kafamızın içinde kurulu ekranlardaki görüntüden başka bir şey olmaması, biz ne istersek onu önümüze getirmesi ve seçimleri aslında bizim yaptığımız gerçeği yaşamın gerçekten bir oyun olduğunu gösteriyor. Belki de bir oyunun içindeki birer yapay zeka olduğumuzu...
